Er zijn zo van die dagen dat het allemaal niet zo wil lukken....
Je mag op tijd terug zijn van een rit en dan heb je file, zijn ze aan de weg aan het werken en heb je tot overmaat van ramp ook nog een omleiding......
JIJ mag naar huis als je de vrachtwagen parkeert maar er zijn mensen die zijn om 3 uur uit hun bed gekomen omdat ze er vanuit gaan dat ze om een uurtje of 4 kunnen vertrekken. Niet grappig.
Dan ben ik altijd heel erg blij dat ik nog even met de honden kan gaan lopen want dan kan ik toch niet slapen.
Het is allemaal overmacht maar toch nog steeds Niet Grappig.
Dan komen we terug van onze mini wandeling (alles gaat in 1x mee) en blijkt er een poes in de keuken te zitten.
Die horen daar helemaal niet maar toch. En Adinda ziet Petrouschka en ze geeft me toch een perfecte blaf weg. Ze schrikt helemaal van zichzelf maar doet er voor de zekerheid nog maar 1 en jawel hoor. Een echte blaf. Niet zo'n hoog kefje wat nergens over gaat (is wel heel lief om te horen hoor maar goed)
Nu loopt ze dus op dit on christelijk uur (voor de meeste mensen dan toch) even heel erg hard te oefenen en blaft echt overal naar.
Joost kan dan weer niet achter blijven dus die begint ook te loeien.
Joost kan heel goed blaffen maar heeft wat moeite met de articulatie. Hij verbind gewoon alles aan elkaar en loeit er dus vrolijk op los.
Dus heb Petrouschka maar vriendelijk verzocht om de keuken te verlaten, ga zo de achterdeur dich doen. (ja die staat nog open hier want dan kunnen de honden nog even op en neer denderen en kunnen wij morgen wat langer slapen. Heb m'n jas toch nog aan dus zo erg is het niet, maar het wordt wel kouder hoor.......)
Ben benieuwd of Adinda onthoud dat ze het kan en morgen nog weet hoe het moet.
We laten het weten, maar ben weer reuze trots op mijn kroost hoor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten